Ik ben een 30 jarige vrouw en sukkel al 10 jaar met angst en depressie. Ik heb gedurende deze periode full-time proberen werken. Maar wegens mijn mentale gezondheidsproblemen lukte het mij niet en overdeed ik mijzelf telkens, met vaak een nieuwe episode tot gevolg. De pandemie heeft zeker niet geholpen om mijn leven terug op de rails te krijgen. In de laatste 5 jaar heb ik kunnen rekenen op steun van onze sociale zekerheid en mijn ziekteverzekering in de vorm van werkloosheidsuitkeringen en ziekte-uitkeringen. Zonder deze uitekeringen zou ik het financieel enorm moeilijk gehad hebben. Op dit moment ben ik deeltijds aan de slag en krijg ik ook een inkomens garantie uitkering bovenop mijn deeltijds loon. Dit zorgt er voor dat ik langzamerhand kan herstellen en werken aan mijn veerkracht om uiteindelijk full-time terug te gaan werken. Ik woon op dit moment samen met een huisgenoot in een rijhuisje als co-housing. We delen alle kosten gelijk en hierdoor kan ik comfortabel wonen en terzelfdertijd mijn onafhankelijkheid behouden. Ik heb sinds een klein jaartje eindelijk een gezonde en stabiele relatie, en ik zou graag gaan samenwonen met mijn vriend. Maar hierdoor zou ik het statuut van samenwonende krijgen waardoor ik een groot deel van mijn uitkering zou verliezen en ik meer afhankelijk zou worden van mijn partner. De samenlevingsvorm zou exact dezelfde zijn als die met mijn huidige huisgenoot, alleen zouden we een bed delen. Dit legt een enorme druk op onze prille relatie en mijn mentale gezondheid. We leven al lang niet meer in de tijd dat een enkel inkomen voldoende is om een heel gezin te onderhouden. Waarom wordt dit dan verwacht wanneer een samenwonende ziek of werkloos wordt. De stad waar ik woon en werk kampt met een huur en woningscrisis. Dus twee volwaardige lonen zijn nodig om ergens te kunnen wonen. Het samenwonen zou mij enorm kunnen helpen om aan een stabiel leven en toekomst te werken, maar de financiële druk zou dan roet in het eten gooien. Het statuut van samenwonende is niet meer van deze tijd. Er zijn ook onvoldoende veilige, gezonde en comfortabele woningen voor alleenstaanden.